ของเสียประเภทของแข็งที่เกิดจากกระบวนการผลิตแป้งมันสำปะหลัง ได้แก่ ราก เหง้า ดิน ทราย และกากมันสำปะหลัง การนำราก เหง้า ดิน และทรายไปใช้ประโยชน์ หรือเพิ่มมูลค่ายังมีไม่แพร่หลายนัก ปัจจุบันของเสียประเภทนี้ถูกนำไปใช้ในการเพาะปลูก เช่น เป็นวัสดุเสริมในดิน

กากมันสำปะหลังเป็นผลพลอยได้จากการผลิตแป้งมันสำปะหลัง และจัดได้ว่าเป็นวัสดุเหลือทิ้งที่เป็นของแข็งที่มีปริมาณมากที่สุดจากกระบวนการผลิตแป้งมันสำปะหลัง  โดยลักษณะทั่วไปของกากมันสำปะหลังมีลักษณะที่ละเอียด  สีขาว  และมีความชื้นสูงประมาณร้อยละ 75   กากมันสำปะหลังที่ได้จากกระบวนการผลิตแป้งมันสำปะหลัง มีองค์ประกอบส่วนใหญ่เป็นคาร์โบไฮเดรตอยู่ร้อยละ 55-56   ที่มีปริมาณแป้งอยู่ปริมาณร้อยละ 50-60  ของน้ำหนักแห้งซึ่งแป้งในส่วนนี้จะอยู่ในลิกโนเซลลูโลส  และเพคตินของเซลล์พืช  เซลลูโลสและเส้นใยอยู่ร้อยละ 10-15  โปรตีนร้อยละ 1.5-5   และไขมันร้อยละ 0.1-4 โดยน้ำหนัก   (ตารางที่ 1)  นอกจากนี้ยังมีแร่ธาตุในปริมาณที่ต่ำ   กากมันสำปะหลังมีแร่ธาตุ Fe²⁺, Mn²⁺, Mg²⁺, Cu²⁺ และ Zn²⁺ อยู่ในปริมาณ 155, 40, 1100, 4  และ 21  มิลลิกรัมต่อกิโลกรัมกากมันสำปะหลังแห้ง  ตามลำดับ (จิราภรณ์ โลห์วงศ์วัฒน, 2525) สำหรับกากมันสำปะหลังสามารถนำไปใช้ประโยชน์ได้หลายวิธี ได้แก่ การผลิตอาหารสัตว์ การผลิตก๊าซชีวภาพ และการผลิตเอทานอล